Przejdź do zawartości

Lewa Ściekwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lewa Ściekwa – lewa depresja na północno-wschodniej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego w Tatrach Polskich[1]. Znajduje się pomiędzy jej dwoma filarami: lewym zwanym Filarem Świerza i środkowym, czyli Filarem Orłowskiego. Zwykle jest mokra. Jej najwyższa część podchodzi do grani między południowo-wschodnim i środkowym wierzchołkiem tego szczytu. Najwybitniejsza jest część środkowa. Jest szeroka i zbudowana z płyt. Jej dolna część poniżej Dolnego Zachodu Świerza to mający prawie 100 m wysokości i niemal pionowy komin[2].

Nazwę nadano jej w okresie, gdy w nazewnictwie tatrzańskim zwalczano germanizmy. Stanisław Eljasz-Radzikowski pisał, że niemieckiego pochodzenia wyraz rynna może być zastąpiony wyrazami wytoka, koryto lub ściekwa[2].

Lewą Ściekwą prowadzą drogi wspinaczkowe lub ich warianty. Przejście Lewą Ściekwą ma trudność V+, A0 w skali tatrzańskiej[2].

  1. Droga Komarnickich (wariant Lewą Ściekwą i Górnym Zachodem Świerza); V+, A0 w skali tatrzańskiej;
  2. Lewa Ściekwa (całą depresją na grań); V+, A0, czas przejścia 5 godz.[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-01-20].
  2. a b c d Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8